W opracowaniach dotyczących II wojny światowej często przemilcza się cichą acz brutalną kampanię Związku Radzieckiego wymierzoną przeciwko obywatelom polskim, kampanię, ktĂłra - jak już obecnie to wiemy - skutkowała zbrodniami wojennymi, do odpowiedzialności za ktĂłre radziecki, a potem rosyjski rząd przyznał się dopiero niedawno. Ten epizod historii europejskiej, skryty w cieniu Holokaustu, jest często pomijany. Wesley Adamczyk w swoich wspomnieniach udziela głosu setkom tysięcy ofiar sowieckiego barbarzyństwa.

Adamczyk był małym chłopcem, kiedy razem z matką i rodzeństwem deportowano go z wygodnego domu w Polsce na Syberię w maju 1940 roku. Jego ojciec, oficer Wojska Polskiego, został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną i ostatecznie stał się jedną z ofiar rzezi katyńskiej, w ramach ktĂłrej zginęły dziesiątki tysięcy polskich oficerĂłw. Wymuszony rozpad rodziny i deportacja w 1940 roku stanowiły początek dziesięcioletniej odysei, podczas ktĂłrej rodzina Adamczyka trapiona głodem i chorobami doświadczyła życia w skrajnych warunkach bytowych, początkowo w Związku Radzieckim, a potem w Iranie, gdzie matka autora uległa skrajnemu wyczerpaniu po morderczej ucieczce od SowietĂłw. Adamczykowi udało się przetrwać jakoś wędrĂłwkę z kraju do kraju, życie w obozach dla uchodźcĂłw albo domach obcych ludzi i zachować godność wśrĂłd wszystkich okropności wojny.

Kiedy BĂłg patrzył w inną stronę to zapis wspomnień z dzieciństwa przeżytego w niewysłowionych okolicznościach, opowieść, ktĂłra nie tylko rzuca światło na jeden z najmroczniejszych okresĂłw historii Europy, ale jest także opowieścią o utracie niewinności i o walce z rozpaczą, ktĂłra przeniknęła do serca małego chłopca. I jest to rĂłwnież książka pokazująca, czym był komunizm i jacy byli jego zaprzedani rzecznicy, książka głęboka i szczera, ktĂłra daje świadectwo doświadczeniom wojennym jednej rodziny i stanowi kronikę epizodĂłw, ktĂłrym historia do dziś nie oddała sprawiedliwości.

ZbiĂłr opowieści Wiesława Adamczyka oraz Barbary Dominiczak o ludziach, ktĂłrzy w dzieciństwie przeżyli deportację w głąb Związku Radzieckiego. Prowadzili oni zeszyty, pamiętniki z rysunkami i wpisami innych tułaczych polskich dzieci, rozproszonych od Iranu po Meksyk. Przez lata przypominały o ukochanym kraju dzieciństwa, pozwalając zachować polską tożsamość. Książka wzbogacona ilustracjami z owych pamiętnikĂłw daje poruszające świadectwo ludzkiej solidarności i przyjaźni nawet w nieludzkich warunkach na nieludzkiej ziemi. Obrazu dopełniają historie samego kolekcjonera owych pamiętnikĂłw, Wiesława Adamczyka, oraz jego siostry piĂłra Ewy LedĂłchowicz.
To swoisty hołd złożony wszystkim, ktĂłrzy podobnie jak Adamczyk utracili dziecięcą niewinność, zmagając się z rozpaczą, tęsknotą, bĂłlem i niejednokrotnie śmiercią najbliższych.

Elizabeth Gilbert, po 13 latach i spektakularnym sukcesie powraca do literackiej fikcji i zabiera czytelnikĂłw w podrĂłż, o ktĂłrej trudno będzie zapomnieć.

Alma Whittaker, bohaterka Botaniki duszy, to pod każdym względem postać nieprzeciętna - o nieposkromionej ciekawości świata, błyskotliwym intelekcie i silnej potrzebie niezależności. Jej historia rozpoczyna się w roku 1800, w Filadelfii, jednak głĂłd wiedzy i pragnienie spełnienia w miłości zawiodą ją w tak egzotyczne zakątki świata jak Tahiti. Czy znajdzie tam rozwiązanie przyrodniczych zagadek i tajemnic ludzkiej duszy?

Gilbert po mistrzowsku przedstawia pierwsze zauroczenia i burzliwą miłość Almy sprawiając, że bohaterka, ktĂłrej dzieje ukazane są na tle burzliwej epoki, staje się bardzo bliska dzisiejszej czytelniczce.